Teksty drugie nr 5 / 2023 - Beletrystyka z Auschwitz

Powieści „Auschwitz z Auschwitz” opierają się na przewidywalnych schematach fabularnych i wykorzystują kontekst wydarzeń historycznych, by opowiadać o problemach „uniwersalnych”, głównie o trudnych relacjach międzyludzkich. Czytelnicy zapoznają się więc z kolejnymi aktami solidarności, zdrady, przyjaźni, miłości i oporu, do których dochodzi pod presją ideologii, zniewolenia, izolacji i przemocy. Zdarzenia rozgrywają się zazwyczaj nie w Auschwitz jako historycznej przestrzeni ludobójstwa, ale w dekoracjach Auschwitz, w niemiejscu wykreowanym w wyobraźni autora/ki, jedynie swobodnie nawiązującym do czasoprzestrzennych faktów. Podobnie umowne są w powieściach sugerowane powinowactwa z prawdziwymi postaciami, opisy obozowych realiów, a także codzienność osób więzionych i funkcyjnych. Można by więc spytać, po co ta zabawa w autentyzm. I dlaczego właśnie Auschwitz? Skoro autorzy bestsellerów przywiązują tak niewielką wagę do faktograficzności i materialności obozu, w jakim celu w ogóle odwołują się do realnej przestrzeni, tym samym narażając się na zarzut o nierzeczowość? I czemu służy pokrętna gra z cudzymi emocjami i oczekiwaniami, operowanie na miękkiej tkance wspólnotowej pamięci i drażnienie ran tych, którzy przeszli przez obozy lub pozostawali w bezpośredniej bliskości tego doświadczenia? \